XXVII

Victorii odpadła ręka.

XXVI

Totalnie dawno mnie tu nie było! Ostatnio nie miałam głowy do robienia zdjęć i szycia, ale dziś zdmuchuję kurz z mojego bloga (pfff, pff). Mam teraz pełno wolnego czasu, więc pomiędzy malowaniem i oglądaniem głupot, znalazłam czas dla Victorii. Jeśli chodzi o Atirę, już od dłuższego czasu zastanawiam się nad wigiem dla niej - nawet już znalazłam to, o czym obie marzyłyśmy, ale musiałabym włożyć w niego trochę więcej pieniędzy, niż przypuszczałam.
Jeśli chodzi o fryzury, Victoria również potrzebowałaby czegoś nowego, jednak kocham ją w tych ciemnych, krótkich włoskach i trudno jest mi z nich rezygnować, a podobnego wiga nigdzie nie  mogę znaleźć (więc jakbyście wiedziały gdzie takiego szukać, możecie mnie poprowadzić).

(Piosenka jest naprawdę superowa!)

 Widzicie tu brokat?

XXV

Święta to dla mnie najbardziej męczący czas. Nie wiem, których bardziej nienawidzę: Gwiazdki czy Wielkanocy. Siedzenie przy stole z ciotkami, które, mimo iż widuję je raz na rok, wiedzą więcej o moim życiu i potrzebach niż ja sama, a przestrzeń między nami dzielą talerze z dziesięcioma rodzajami zwierzęcych ciał. Duszę się tą atmosferą.

Gdy patrzę na Atirę, totalnie się rozpływam. Jej mordka jest najsłodszą, jaką widziałam (jest nawet słodsza od Victorii). W ogrodniczkowej sukience kojarzy mi się z małym, podwórkowym łobuzem. Myślę nad zmianą jej fryzury - zastanawiam się nad krótkimi, ciemnymi włosami, albo nad rudymi lokami.

.

XXIV

O rety, jak dawno mnie tu nie było! Moją nieobecność usprawiedliwiam pobytem w szpitalu.
Totalnie zatęskniłam za moim blogiem i lalkami. Jak za dziećmi, bo w sumie - są moimi dziećmi, w których ulepiłam charakter. Dziś poświęciłam czas Victorii, bo znalazłam ją nagą w kartonie i zrobiło mi się przykro.
Lubię Victorię w bieli i łańcuszkach. To jest właśnie "to", co ją definiuje. Nie potrafię jej opisać krótko i treściwie, bo Victoria nie jest taka ani taka. Nie ma stanowczo postawionych cech, przy każdej jest jakieś "ale".